Opgesloten

Mijn hoofd ik ken het als geen ander.

Mijn mond die soms de taal niet spreken kan.

Mijn oren die overgeconcentreerd alles kunnen horen.

Mijn lijf dat reageert op alles wat ik hoor en zie.

Emoties uit verleden en heden.

Ze lopen door elkaar.

Het lijkt of ik hier ben en eigenlijk ook niet.

De herinneringen geblokt en niet voelbaar.

De tijd die niet meer voelt als tijd.

Afgevlakt, snakkend om weer iets te voelen.

Een sprankje hoop, een sprankje liefde

Voelen dat je echt leeft.